"Φιλάω το γράμμα σου, μη έχοντας κάτι άλλο να φιλήσω, και το σφίγγω πάνω μου σαν να ήσουν εσύ. Μέσα στο μυαλό μου σ\' αγκαλιάζω και σχεδόν δεν τον αντέχω... Τι μπορώ να κάνω; Να αντισταθώ άλλο, είναι αδύνατον. Δεν μπορώ να πω περισσότερα, αγάπη μου, τα υπόλοιπα, όμως, μπορείς να τα φανταστείς. Γράψε μου, Τζουστινιάνα, γράψε μου και, αν δεν έχεις τι να μου γράψεις, πες μου χίλιες φορές πως μ\' αγαπάς.
Σκεφτόμουν τις μέρες που θα είμαστε μαζί, ο ένας στην αγκαλιά του άλλου κάθε βράδυ. Η σκέψη αυτή οδήγησε σε μια άλλη κι εκείνη στην επόμενη, μέχρι που πήρα ολόκληρος φωτιά και σε έβλεπα μαζί μου στο κρεβάτι..." (Αντρέα)
"Έλαβα την επιστολή σου κι έτρεξα σε ένα μικρό δωμάτιο, κλειδώθηκα μέσα και αφέθηκα στην απόλαυση του δικού σου έρωτα. Έσφιξα στην αγκαλιά μου πρώτα την επιστολή κι έπειτα την εικόνα σου, ενώ με πλημμύριζαν κύματα τρυφερότητας." (Τζουστινιάνα)
Ένας απαγορευμένος έρωτας γεννήθηκε στα κανάλια της Βενετίας. Οι λεπτομέρειες καταγράφονται σε εκατοντάδες χειρόγραφες επιστολές που αντάλλαξαν μεταξύ τους οι δύο παθιασμένοι εραστές και διασώθηκαν από το παλάτσο της Βενετίας· επιστολές που έρχονται για πρώτη φορά στο φως μέσα από τη σαγηνευτική αφήγηση του μοναδικού "κληρονόμου", του Andrea di Robilant.